دلم گرفته اسمون از خودتم خسته ترم

تو روزگار بی کسی یه عمره که در به درم

حتی صدای نفسم میگه که توی قفسم

من واسه اتیش زدنت یه کوله بار شب بسم

دلم گرفته اسمون یکم منو حوصله کن...

منو که از این روزگار یه خورده کمتر گله کن...

منو به بازی میگیرن عقربه های ساعتم

برگه تقویم میکنه لحظه به لحظه لعنتم

آهای زمین یه لحظه تو نفس نزن

نچرخ تا اروم بگیره یه ادم شکسته تر

بعدرفتن تو .....

خودم راسپردم دست ســ ـــ ـرنوشــ ــــ ـــت ...!

خودم را دراغوش باد،رها کــــ ـــــ ــــ ــــردم .........

خودم رادر نگاه طلایی خورشید غرق کـــــــــ ـــــــ ـــردم !

امابعد از رفتن توکسی به من اهمیت نداد ........

فقط وفقط سهم من از دست سرنوشت ،

آغوش باد ونگاه طلایی خورشید !!..........!

دست فراموشی در آغوش گذشته ونگاه های غمگین ماه مرا نصیب شــــ ــــــ ـــــــد.......!!!!!

من برگشته ام ،اما ایندفعه دست پرامده ام .......

برایت سوغاتی های فراوانی اورده ام ......

همانندپرنده ای شدم که تابستان ها برای ذخیره زمستانش اذوقه جمع میکند .......

منم همچون همان پرنده حال که امده ام برای خودم کرور ,کرور غرور اورده ام ......

پس حال به جای نقش بازی کردن جای دیگری ......

خودت باش من ادم قبلی نیستم که باهرحرف وتیکه ای اشک هایم روان شود......

من امده ام تااشک های روان شده ی تورواببینم.......

ولش کردمـــ و رفتمـــ !!

نه اینـــکه دوستـــش داشتمـــ ...

نـــه !!!

از نخودیـــ بودن متنفرمـــ

...!

اغــــوش گرمــــم بــــاش

بگذار فراموش کنم لحظه هایی که

در ســــرمای بیـــکسی لرزیـــدم

..

روزگــــــار میــــخنــــدی ؟

کمـــــی حرمـــــت نـــگه دار بــــی حــــیا !!

مـــگــر نمیـــبیـــنی سیــــاه پــوش ارزوها شده امــــ

..

همیشه باید کسـی باشد

که مــعنی سه نقطه‌های انتهای جمله‌هایت را بفهمد

همیشه بـاید کسـی باشد

تا بغض‌هایت را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد

بـاید کسی باشد

که وقتی صدایت  لرزید بفهمد

کـه اگر سکوت کردی ، بفهمد…

کسی بـاشد

کــه اگر بهانه‌گیـر شدی بفهمد

کسی بـاشد

کــه اگر سردرد را بهـانه آوردی برای رفتـن و نبودن

بفهمد به توجّهش احتیاج داری

بفهمد کــه درد داری

کــه زندگی درد دارد

بفهمد کــه دلت برای چیزهایی تنگ شده است

بفهمد کــه دلت برای قدم زدن زیر باران تنگ شده است

همیشه باید کسی باشد . . .

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد / و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد

دفتر قلب مرا وا کن و نامی بنویس / سند عشق به امضا شدنش می ارزد

گرچه من تجربه ای از نرسیدن هایم / کوشش رود به دریا شدنش می ارزد . . .

سکوت میکنم

بـــزرگ شـــده ایـــم از چـــشمهایمــان مــی آیــــــــد! 

بــــچه بـــودیم دل درد هــا را بــه هـــزار نــاله مــی گــفتیم هـــمه مــی فـهمــیدند 

بــــزرگ شــده ایـــم درد دل را بــه صــــد زبــان بــه کــسی مــی گـــوییم ... 

هــیچ کــس نــمی فهمـــد.... 

بـــچه بــــودیـم بــستنی مــان را گــاز مــی زدند قـــیامت بــه پــا مــی کردیـــم!

در هــیاهــوی زنــدگــی دریــافـتم چــه دویــدن هـــایی کـــه فــــقط پــاهـایـم را از مـــن گـــرفــت

در حــالــی کــه گـــویـی ایـــــستاده بـــــــــودم ...

و چــــه غــصه هــایــی کــه فــــقط بــاعث ســفیدی مـــوهـایـم شـــد

در حــالــی کــه قــصه ای کـــودکانه بــیش نـــــبود ...

دریــافـتم کــسی هـــست کــه اگــر بــــخواهــــد مـی شـــود و اگــر نـــه نـــمی شــــود ...

کـــاش نــه مــــیدویـــدم و نــه غــصه مــــی خــــوردم ...

فــــقط او را مــــیخــوانــدم...

فــــقط خــــــــدا !